Een drieluik op Laren stond er op het programma. Tijdens de wedstrijden tegen Leiden en Laren Heren 1 is duidelijk geworden dat we grote stappen maken en dat we de goede kant op gaan. Dit resulteerde in een 1-0 winst op Leiden door een prachtig goaltje van Bart Happe en een degelijke 0-0 tegen Laren. Met de 4 punten op zak gingen we met een goed gevoel van de club om vervolgens aan het beruchte teamweekend te beginnen. We wisten niet wat we konden verwachten. Zoals altijd was het een verrassing wat we zouden gaan doen. En een verrassing, dat werd het zeker…

Snel werd duidelijk dat we op pad zouden gaan met twee doorgewinterde krijgers van de landmacht. We kregen een slaapzak, een poncho en een overlevingspakket met de benodigde voeding. Verder was een schamele twee paar onderbroeken, een shirt en een broekje voldoende. Dit betekende geen toiletpapier voor Freek, geen bier voor Sake, geen spiegel voor onze BN’er Thomas Vergnes, geen Tinder voor Max en geen kip voor Noam. Even schakelen(hè Bart), maar snel pakte iedereen het op.

De opeenvolgende dagen stonden in het teken van het ‘TEAM’. Met behulp van kaarten en mountainbikes hebben we ongeveer heel Utrecht doorgecrossed een zijn we behoorlijk wegwijs geworden in de bossen van de Eemvallei. Samen moesten we tenten maken van poncho’s, takjes en touw om vervolgens lekker te slapen tussen de muggen en teken op een heerlijk zachte ondergrond.

 

Na een heerlijke twee uur slaap, was het tijd voor de nachtelijke verplaatsing om de dag goed te beginnen. Alles mee en hop lekker een eindje wandelen om 4 uur ‘s ochtends. Teruggekomen hadden we een heerlijk ontbijtje op bed, met crackers en Ardense paté. Al snel werd duidelijk dat we een groep waren met pit en de lat ging omhoog. ’s Middags stond er een groepsopdracht op het programma. We moesten alles naar de overkant van een kanaal vervoeren. Dat betekende 16 mannen + 16 tassen + 16 fietsen in 1 bootje naar de overkant. Onder leiding van onze strategen Max en Freek volbrachten we de missie met een wereldrecord. Iedereen ging op in de energie en passie die we legden in het uitvoeren van de opdracht. Dit was dan ook een besefmomentje dat we nog zoveel meer kunnen dan dat we tot nu toe hebben laten zien.

De volgende basis was na lang zoeken gevonden diep in de bossen van de Eemvallei. Het was tijd om te eten. We konden kiezen uit goulash, hachee of jachtschotel (uit zak). Het smaakte allemaal praktisch hetzelfde, maar toch leek het alsof we dineerden in een driesterrentent. De tenten werden weer opgezet en na wederom een nachtelijke verplaatsing met een gewonden op een brancard, konden we heerlijk gaan slapen onder onze tenten. Toen bleek die grond niet zo keihard meer en waren de muggen en insecten verdwenen.

 

De laatste dag was aangebroken om 6 uur ’s morgens en daar stond onze Rode Viking Noa ons op te wachten voor een rondje ochtendgymnastiek. 80 burpies en 240 push-ups kregen we als ontbijt, maar geen gezeik en gewoon doen, zoals we hebben geleerd bij het leger. Die ochtend sloten we af met een aantal fysieke en mentale spellen. De laatste keer de mountainbike op en de laatste paar kilometer gejogd, het eind was in zicht. We sloten de fysieke test af met een recreatief stukje mountainbiken in het mulle zand en bergopwaarts. Helemaal fysiek gebroken, smerig en uitgeput werden we opgewacht door de staf en werden we verwelkomd met een heerlijke BBQ van onze eigen Yobo. Eindelijk wat anders na de talloze crackers en zakken met lauwwarme brij.

 

We zijn te weten gekomen wat we kunnen als team en dat we nog lang niet alles hebben laten zien wat we wel in ons hebben. We hebben enorme stappen gemaakt om 1 collectief te worden. We gaan ervoor om samen dit jaar tot een succes te brengen en jullie prachtige wedstrijden te geven. Het was taai, fysiek en mentaal slopend, maar we hebben elkaar er doorheen gesleept en zijn sterker dan ooit. We gaan komende anderhalve week alles finetunen voor een denderende competitiestart tegen Groningen op HBS op 11 september om 1445 uur.

 

The sky is the limit