De verliespartij van vorige week tegen onze directe concurrent Push, wat leidde tot de twaalfde en dus laatste plek, was natuurlijk een hele zware klap voor ons. 

Met nog vier wedstrijden te gaan en 6 punten achterstand op Push lijkt het toch een hele zware klus te gaan worden. Er moeten nog 4 finales gespeeld worden, beginnend met Laren thuis. 

Na een prima trainingsweek gedraaid te hebben met o.a. een oefenpot tegen koploper Hurley die nipt met 2-1 verloren ging, was op 5 mei, Bevrijdingsdag de wedstrijd daar. Eén ding telde vandaag: 3 punten. Wij weten als team van elkaar dat als wij bij elkaar blijven, voor elkaar knokken en simpele dingen doen, we het elke tegenstander in deze competitie heel erg lastig kunnen maken en zo ook Laren.

Om 14:45 klonk het eerste fluitsignaal. Vanaf de eerste minuut werd er, zoals afgesproken in de kleedkamer, gestreden voor iedere meter en werd Laren op inzet afgetroefd, wat er voor zorgde dat wij meteen dreiging op de goal van Laren hadden en dit kansen en strafcorners opleverden.

Boris van Dijk maakte de 1-0 met een mooie sliding bij een tip-in variant bij de corner. Waarna Bob Booij bij een volgende strafcorner de bal er direct in sleepte. 2-0 ruststand.

De tweede helft was een stuk lastiger, Laren zette het gas er vol op en hockeyend kwamen wij er lastig onderuit. Waardoor de druk op onze goal er constant op stond, en de 2-1 er uiteindelijk ook inviel. 

Na deze goal bleef de druk van Laren heel hoog en kregen zij nog meer goede kansen, maar helaas voor hun en gelukkig voor HBS hebben wij Schnoekel onder de lat staan, die weer met een aantal katachtige reflexen de bal er uit wist te houden en ons zodoende op de been hield waardoor na 70 minuten de 2-1 eindstand op het scorebord stond en de missie voor deze zondag geslaagd was. 

Reden voor blijdschap dus, maar vanaf dinsdag moet de focus weer volledig op de volgende wedstrijd, Zwart-wit uit. Weer een super belangrijke pot tegen de concurrent die één plek boven ons staat. 

Tot zondag langs de lijn in Breda...