Het horrorscenario voor heel hockeyend Breda ontrolde zich vanmiddag in zijn volle omvang. Door de remise tussen Zwart-Wit en het al gedegradeerde Push (1-1) en de overwinning van HBS op HIC (1-3) degradeert nu niet alleen Push, maar ook Zwart-Wit rechtstreeks naar de Overgangsklasse. HBS klom dankzij de overwinning een plaatsje naar boven. Als nieuwe nummer tien op de ranglijst gaat het team van Thomas Immink play-outs spelen tegen Groningen of Breda.

Tsjonge jonge, wie had voor mogelijk gehouden dat HBS nog een soort van Houdini-act uit de mouw zou schudden? Trainer-coach Thomas Immink hield uiteraard rekening met alle mogelijke uitkomsten, maar deze stond eerlijk gezegd niet echt bovenaan.

Door de remise in de stadsderby Zwart-Wit-Push en de eigen overwinning op HIC (1-3) staat het team op de tiende plaats en kan het behoorlijk onverwacht nog play-outs gaan spelen.

HBS leek dood en begraven en gedoemd om volgend seizoen Overgangsklasse te gaan spelen. Het team leek rechtstreekse degradatie amper te kunnen ontlopen, maar uit de laatste vier duels scoorde het negen punten.

Immink: ‘Eigenlijk waren we vorige week al op sterven na dood. Wij verloren, maar doordat Push in de laatste minuut de 1-0 maakte tegen Nijmegen en Zwart-Wit gelijkspeelde, was er toch weer van alles mogelijk. En ik heb vandaag behoorlijk lopen ijsberen langs de lijn. Je volgt uiteraard de stand in Breda en wij hielden echt met kunst- en vliegwerk onze 1-2 voorsprong vast tijdens de tweede helft. Bob Booij haalde nog een bal van de lijn met een bebloede knie tot gevolg, maar die inzet hadden we vandaag ook absoluut nodig.’

Het was Rutger Klein, de trainer-coach van Zwart-Wit Dames 1, die zijn goede bekende Immink live op de hoogte hield van de tussenstand in Breda. Dit nadat HBS de punten op zak had. De ontlading was dan ook groot toen het daar bij 1-1 bleef.

Immink: ‘Maar goed, we zijn tiende en dus zijn wij er nog niet. 

We spelen nu play-outs, maar daar gaan we met een zeer goed gevoel in gelet op onze laatste reeks.’ Het worden trouwens drukke tijden voor de coach, want als hoofdcoach van Amsterdam MB1 speelt hij de finaleserie om het landskampioenschap. ’Het kan voor mij dus een schitterend seizoen worden, maar eigenlijk is dit het nu al met zoveel spanning.’

Zeker 2000 man was afgereisd naar Zwart-Wit om de degradatiekraker uit de Promotieklasse met Push te aanschouwen. Er waren tal van scenario’s, maar de kleinste kans was dat zowel Zwart-Wit als Push zouden degraderen. Dat gebeurde. Met HBS als lachende derde.

De scenario’s: Push had de slechtste papieren. De ploeg moest winnen van Zwart-Wit, met zeker drie doelpunten verschil en HBS zou moeten verliezen in Amstelveen tegen HIC. Zwart-Wit had het in theorie eenvoudiger: de ploeg hoefde ‘enkel’ te winnen van Push. Daarvoor maakte het resultaat van HBS tegen HIC niet uit. Push ging vooraf al uit van het ergste. ‘Het thema speelt al het hele jaar’, vertelde de toch teleurgestelde coach Stefan Duyf. ‘We hebben met dit scenario al een paar weken te kampen gehad. Ik ben onwijs blij en trots dat we het met onze ploeg tot de laatste speeldag spannend hebben kunnen maken, maar het blijft zuur.’

‘Hoeveel staat het bij HBS?’, was de vraag die voortdurend luidde in Breda. Al direct na het eerste fluitsignaal klonk er gejuich. Niet voor Zwart-Wit of Push, maar voor HIC. De tegenstander van HBS. Leon Hemminga had zijn ploeg al na drie minuten op voorsprong geschoten. Concurrent HBS kende een slechte start in Amstelveen. Even later kon het thuispubliek helemaal los. Imre van de Laar mocht al binnen vijf minuten twee keer aanleggen voor een strafcorner. Zijn eerste inzet ging nog hoog over, maar laag in de rechterhoek lukte het de nummer 44 van Zwart-Wit wel. ‘Tien, tien, tien!’, klonk het vanaf de kant. Zwart-Wit had er zin in: winnen van Push en de ploeg kon zich opmaken voor nog een seizoen in de Promotieklasse.

Zwart Wit – Push 1-1, Beide ploegen degraderen, De klokt tikt door. Op de bank zitten spelers met hun mobiel naar de tussenstand bij HIC – HBS te kijken 1-3. Bij deze gelijke stand degraderen beide ploegen naar de Overgangsklasse. Foto: Willem Vernes

De flats van Van Mol

Even werd het stil toen honderd kilometer verderop Tommie Evers zijn HBS op gelijke hoogte bracht. Het werd extra stil in Breda toen op datzelfde moment aanvoerder Hugo van Mol de eerste strafcorner aan Push-zijde voor zijn rekening nam. Push kampte het hele seizoen met het probleem dat het geen kanon heeft vanaf kopcirkel, maar de flats van Van Mol rolde met wat geluk via de lijnstop binnen, 1-1. 

Zwart-Wit was sterker dan de buurman, maar grote kansen volgden er niet in de degradatiekraker. Het was vooral Milan van Baal die het voor Zwart-Wit moest doen. Maar de wedstrijd Milan versus Push werd toch gewonnen door de bezoekers. Van Baal en co kwamen vlak voor rust goed weg, toen Push nog eens aan mocht leggen voor een strafcorner. Dit keer had Van Mol wat minder geluk. 

Weer werd het stil in Breda, toen er nieuws kwam uit Amstelveen: Sake Hermans zette HBS op voorsprong tegen HIC. ‘Zou het dan toch?’, klonk het langs het veld van Zwart-Wit. Zouden zowel Zwart-Wit als Push vandaag gaan degraderen? Het zou een donkere dag zijn voor het hockey in Breda. Al helemaal voor Push, dat een week eerder ook al de damesploeg uit de Promotieklasse zag degraderen. ‘Er waren heel veel scenario’s mogelijk, maar dat het dit scenario is geworden is voor ons kut’, is de eerste reactie van de belangrijkste man aan de zijde van Zwart-Wit. Van Baal nam zijn ploeg op sleeptouw en telkens als de oud-international weer aan een actie begon, joelde het publiek. ‘We hadden echt vertrouwen en waren het eerste kwartier echt heel sterk. Push had niks te vertellen, maar na die gelijkmaker werd het degradatiehockey. Pompen of verzuipen’, blikt Van Baal terug. 

‘In de rust was het voor mij duidelijk’, vertelt Zwart-Wit-coach Pim Wijzenbeek vlak na afloop van het duel. ‘HBS zou die 1-2 voorsprong echt niet meer uit handen geven. Het was nu niet alleen voor Push, maar ook voor ons alles of niks. We hadden voldoende kansen om de 1-0 uit te bouwen, maar laten dat na.’ Hoewel de mannen van Wijzenbeek ook op de hoogte waren van de situatie, was dat niet terug te zien in het spel. Toen het moest, leek de ploeg niet aan te staan. Toen het in Amstelveen 1-3 werd, besloot Wijzenbeek een hesje uit zijn tas te halen. Lang stond hij met een geel hesje in zijn handen. Zeven minuten voor tijd was het moment daar. De keeper verliet het veld. Alles of niks.

‘Ik vond het vroeg’, blikt Van Baal terug. ‘Zeven minuten. Een goal tegen zou dodelijk zijn.’ Toch leek het een halve minuut toch ‘alles’ te worden. Thijmen Bantje leek zijn ploeg in de Promotieklasse te houden. Zelfs de scheidsrechter ging al met beide armen richting middenlijn. Katachtig was daar plots Push-keeper Stijn Vernes, die eigenhandig Zwart-Wit hetzelfde lot gunde als hemzelf. Komend seizoen Overgangsklasse. 

‘Je weet dat je moet winnen en dat mislukt. We hebben het de afgelopen weken laten liggen. Dat doet meer pijn dan dit gelijke spel tegen Push.’ Opmerkelijk was wel de vreugde bij het meegereisde Push-publiek. ‘Wij hoopten te winnen, zij hoopten ons uit deze klasse te houden. Zij zijn hier met een reden gekomen: als wij degraderen, dan zij ook.’ Dat viel ook Wijzenbeek op. ‘Apart, het geeft aan hoeveel geloof ze erin hadden.’ Push gunde het de zwart-witte buren niet. ‘Logisch. Wij zijn niet het belang van Push. Dan zouden wij de beste club van Breda zijn. Dat maakt hun ook kwetsbaar’, weet Wijzenbeek. 

Of Van Baal volgend seizoen nog in Breda hockeyt, is nog de vraag. Een ding is wel duidelijk: Van Baal is veel te goed voor de Overgangsklasse. ‘Ik ben er nog niet mee bezig geweest. Ik wilde doorgaan, maar dit resultaat is wel zuur. We gaan het aankijken. Het is zonde voor Zwart-Wit, zonde voor Breda en kut voor het team.’