De handen van  onze Heren waren geboeid achter de rug voor de start van de wedstrijd, we waren namelijk afhankelijk van het resultaat van Zwart wit tegen Push. Zwart wit mocht deze Bredase clash niet winnen, onze hoop was dus gevestigd op de groenhemden uit Breda.

 

Zelf hadden we 1 taak. Winnen was namelijk de enige optie, anders was het na een prachtig jaar afgelopen en hadden we in de overgangsklasse verder gemoeten.

 

Het werd een open wedstrijd op het winderige veld van HIC.
HIC had een puntje nodig om zeker te zijn van het weg blijven uit de play outs.

 

We startten goed met direct een grote kans die de keeper van HIC, zonder er zelf weet van te hebben gehad, eruit hield. Anderhalve minuut later moesten we in de eigen cirkel aan de noodrem trekken en kreeg HIC terecht een strafbal. De strafbal werd keurig in het zijnet gepusht.

 

We konden opnieuw beginnen alleen nu was de opgave nog iets lastiger geworden, we stonden namelijk 1-0 achter. We kregen steeds iets meer grip en daardoor zelf ook echt goede kansen. Soms zagen we alle hoeken van het veld en hadden we onze Capitano nodig met een top redding zodat het geen 2-0 werd voor HIC. 

In minuut 20 scoorde onze Tommie via een tip in de 1-1 na een harde voorzet van Osse. Vlak voor rust scoorde Sake de 1-2 en was er weer licht aan het einde van de tunnel. Met een 1-2 voorsprong gingen we rusten. 

 

De stand op dat moment bij Zwart wit- Push was 1-1 en dus gunstig voor ons. 

 

Na de rust werd de wedstrijd steeds rommeliger, er vielen veel kaarten voor zowel HIC als voor ons. Dit resulteerde in een hectische tweede deel van de wedstrijd waarin wij veel onder druk stonden.

 

Een helft waarbij ik als coach maar op mijn klok bleef kijken, aan Maarten Kroese steeds vroeg om de stand bij Zwart wit- Push en ik tegelijkertijd de longen uit mijn lijf riep om de mannen te ondersteunen.

 

Een helft waarin ons een strafbal werd onthouden in onze ogen, nadat Noam om de keeper ging en de keeper hem raakte. Geen strafbal, wel protest en dus geel voor ons. Deze hectiek hield aan naar mate het einde naderde. 

Na de kaart van Noam kwam hij op een gunstig moment in het veld, Osse zag Noam vertrekken en slingerde de bal over 50 meter door de lucht bij Noam op de stropdas. Noam nam hem op de stick en schoot vervolgens uit een zeer moeilijke hoek raak. 1-3 

 

Na deze goal wist ik dat wij onze taak hadden uitgevoerd. HIC kreeg nog een aantal strafcorners maar die verdedigde wij dit keer zeer sterk. De tijd tikte weg en het eind signaal klonk. Wat een opluchting! Wij hebben gedaan wat we moesten doen, maar we voelden tegelijkertijd nog de spanning van Zwart-Wit tegen Push die nog aan het spelen waren. 

Minuten voelde als uren….

Sven belde met een hulplijn in Breda, de seconden tikte weg, nog steeds geen nieuws…

Tot de verlossende YESSSSSS van Sven! Een orkaan aan geluid als gevolg. De play outs waren bereikt. Houdini was ontketent uit zijn boeien.

 

Vier wedstrijden voor het eind waren we op sterven na dood en zie hier het wonder van Houdt Braef Standt. 

 

26 mei 2019 mag HBS boeken in als een bijzondere bizarre dag, Dames 1 promoveert, Dames 2 staat 2e, Heren 2 speelt zich veilig en Heren 1 flikt het onmogelijke, kortom WAUW en het bier smaakte dubbel zo goed!

 

We zullen het gaan opnemen tegen de winnaar van de drieluik tussen Breda en Groningen. Op 5,8,en eventueel 9 juni hebben we jullie support extreem hard nodig!

Wij gaan ons prepareren op  de komende krakers, want Houdini is nog niet klaar we hebben nog niks.

 

Steun ons in onze strijd naar handhaving, zodat we volgend jaar beide vaandelteams op promotieklasse niveau hebben.

 

Robert Dekker

27-5-2019 @ 12:35:06 |prachtig verhaal!