Overigens was het wel weer een ouderwetse zondag waarbij jullie als publiek een wereld rol speelden, wat een feest. Graag volgende week weer!

Op dinsdag draaiden we een lekker traininkie, waarbij erna de emoties hoog op liepen bij onze #6.. Het zou zomaar iets met Ajax te maken kunnen hebben gehad. Op donderdag mochten wij het veld delen met dames 1 aangezien baan 3 een beetje glad was, en met een beetje bedoel ik een beetje boel. Na een korte, maar felle training werd de douche voldaan opgezocht.

Op vrijdag een verrassing, onze "goeroe” Jan Mattis stond voor de groep aangezien onze coach voor de 2e keer vader was geworden van een kerngezonde zoon. Proficiat Immink en Roos en welkom Pelle Freek! 

Met zijn korte oefeningen zet JM ons altijd op scherp. Hij wist ons te vertellen dat het fijn was dat we op zondag altijd samen zijn, want wat een kwaliteit zit er in de groep dit seizoen.

Op zondag naar Cartouche, waar wij het uit altijd zwaar hebben, maar thuis nog al eens weten te verrassen. Zonder onze Immink, zonder Osse (Schorsing),  zonder Ruben met zijn springschenen en zonder lang geblesseerde David en Stan, maar met Jasper die alweer zijn 3e potje in ons team speelde.

Cartouche is een ploeg die vorig jaar 3e werd en play-off ’s speelde voor de hoofdklasse. Geen misselijk ploegje dus. Na inspirerende en duidelijk woorden van de staf leek het er op dat we er klaar voor waren.

Helaas waren de eerste 2 kansen niet aan mij besteed en stond het na het 1e kwart nog steeds 0-0. Wel vond ik ons het betere van het spel hebben, waar Cartouche misschien wel iets gevaarlijker was. Zij scoorden dan ook uit een corner de 1-0 door hun kanon Kranstauber.

In de rust kregen we te horen dat we door moesten gaan met ons spel, met een paar aanpassingen zodat we het nog scherper neer konden zetten. Belangrijk hierbij was dat we vooruit gingen kijken in plaats van achteruit, wat gebeurd was, was gebeurd.

Wij begonnen weer sterk aan de 2e helft wat resulteerde in wat gevaarlijke aanvalletjes. Helaas was het Cartouche dat een wereldgoal maakte in het 3e kwart. Dit betekende dat wij nog meer in de achtervolging moesten. 

Dit lukte ons ook met een nog mooiere wereldgoal van onze sinds kort in Haarlem woonachtige Freek, die de bal kiezelhard met zijn backhand in de kruising sloeg. Voor veel teamgenoten doet dit terugdenken aan Huizen uit met de tekst; "Wat was ie hard hè”, en dat was ie ook.

Wij bleven drukken en drukken, kregen nog wat halve kansen maar het mocht niet baten. Met veel tijdrekken en gescoop (ook een compliment naar ons) vocht Cartouche zich naar de overwinning.Balen, weer goed gespeeld, in fases zelfs beter dan deze gerenommeerde ploeg, maar weer geen punten.

Wat is dan de conclusie? Goed gespeeld, goed verdedigd maar we moeten beter met onze kansen omgaan. Als wij deze weten te benutten kunnen we ons absoluut weer gaan belonen. Iets wat wij, vind ik, wel weer verdienen.

En dat gaan we dan ook proberen volgende week tegen Qui Vive. Een ploeg waar wij het altijd lastig tegen hebben, maar ook een ploeg waar we vorig jaar van wonnen. Kortom dit wordt een lekker potje.

Wij hopen dan ook dat aankomende week, gevolgd door het TD, jullie weer in grote aantallen komen kijken zodat we ouderwets door jullie kunnen worden gesteund en de "habie habie habie” weer van het terras zal schallen.

 Hopelijk allemaal tot dan, dan drinken we na het potje een lekker drankje op een goede wedstrijd!