De laatste twee wedstrijden zaten we er al heel dichtbij en hadden we qua veldspel meer verdiend dan nul punten. Deze twee potten gaven wel vertrouwen en wij voelden als ploeg, dat als wij het veldspel en de inzet wederom wisten te brengen tegen Qui Vive het tot resultaat zou moeten leiden. Daarbij opgeteld was het ook weer heerlijk weer en was er een td'tje gepland. Kortom ik had al een heel goed gevoel bij deze dag toen ik wakker werd.

Immink en Ruben waren allebei na een tijdje van afwezigheid (Immink vanwege de geboorte van zijn zoon Pelle en Ruben vanwege een blessure) ook weer van de partij. 

We begonnen scherp aan de wedstrijd wat meteen leidde tot dreiging en ook een strafcorner waar Bob Booij a.k.a. Rob a.k.a. de Olietanker, mocht aanleggen. Hij zag heel goed het gaatje tussen de benen van de keeper en scoorde zo de 1-0 in de 6e minuut. 

In de 12e minuut kregen wij een groene kaart, iets wat nog niet vaak is gebeurd dit seizoen. Onze Zuid-Afrikaan moest 2 minuten op de strafbank. Gelukkig overleefden dit ondertal en eindigde het eerste kwart dan ook in 1-0. 

In het tweede kwart zakte het niveau iets af. Dit leidde er dan ook toe dat Qui Vive er hockeyend beter uit kon komen en zelfs een strafcorner wist te versieren. Via de stick van onze eerste uitloper Bart Happe ging deze ongelukkig in de goal: 1-1. 

Gelukkig laten wij ons niet snel gek maken door een tegengoal en wisten wij al snel een nieuwe strafcorner te versieren, waar Rop weer mocht aanleggen en hem er weer in wist te gooien: 2-1! 

Rop en ik hadden voor de wedstrijd al afgesproken dat hij er 2 zou maken en ik 1. Fijn dat hij zich wel aan zijn afspraken heeft gehouden, waarvoor hulde. 

Al heel snel na de 2-1 wisten wij ook de 3-1 te maken, deze goal kwam op naam van Ruben. Na een prachtige actie van Freek die met een listig backhand passje de opening vond op Max, die door de as kon versnellen en Bart wist te vinden die vervolgens de assist op Ruben gaf. Prachtige goal: 3-1 en tevens de ruststand. 

Wij kwamen helaas niet al te sterk uit de kleedkamer en hadden moeite met de opbouw in het begin van de tweede helft. Gelukkig leidde dit niet tot een tegengoal en dus sloten we het 3e kwart af zonder goals en stond het dus nog steeds 3-1. 

In het vierde kwart was het spel weer niet al te best. Mooie aanvallen werden afgewisseld met slordig spel. Wel wisten wij te scoren na een mooie actie van Max over de achterlijn waarna Qui Vive de bal mooi met hun eigen voet de goal in voetbalde. Echter dacht de scheids hier anders over en keurde deze af. Anders zou het 4-1 staan en zou de wedstrijd eigenlijk wel gespeeld zijn. 

Maar goed, de scheids is ook maar een mens. Wat dan jammer is, is dat Qui Vive hierna wist te scoren, waardoor het toch wel erg spannend werd, hetgeen totaal onnodig was. En na deze goal was het eigenlijk alleen maar achteruit lopen en hopen dat de gelijkmaker niet zou vallen.

Qui Vive kreeg vlak voor tijd een strafcorner die uitgelopen werd door Bart (dacht ik), maar de scheids zag toch dat hij een voetje geraakt zou hebben en besloot naast een nieuwe strafcorner ook nog een gele kaart uit te delen wegens protesteren. De nieuwe corner werd gelukkig ruim over gespeeld en Qui VIve wist hierna ook niet meer te scoren waardoor wij de terechte winnaar waren. 3-2 winst en een lekker TD’tje erna, de perfecte zondag dus.