Union had hun eerste wedstrijd weliswaar gewonnen, maar niet goed gespeeld zo was ons door zeer betrouwbare internetbronnen mede gedeeld. En die nummer 1 positie smaakt naar meer ! Over de overtuiging van eigen kunnen was van te voren geen twijfel mogelijk.

Probleempje
 
Eerst een probleempje met de scheidsrechters : Waar moesten wij nou in spelen ? Paars, groen, rood ? Er liep in ieder geval een kleurenblinde speler bij Union rond en die had wat moeite met het onderscheid. Veel gedoe, en uiteindelijk toch in de zwarte shirts spelen. Het zegt een hoop over Union deze gehele zondagmiddag.

 

Een hoop heisa en een hoop geschreeuw, waar eigenlijk weinig aan de hand is. Strafcorners, strafbal en zelfs gele kaarten werden op deze slinkse wijze ons aangenaaid, niet netjes maar wel de enige redding voor de Nijmegenaren. Want ondanks een 1-0 voorsprong, kansen om de score verder uit te bouwen en zeer verzorgd veldspel weet Union op gelijke hoogte voor rust te komen. Geert 'el Magico' Dalhuizen stopt een goedgenomen, maar gemakkelijk gegeven strafbal anders hadden we tijdens de thee tegen een achterstand aangekeken.

Meer van hetzelfde
 
Na rust meer van hetzelfde. HBS creëert goede kansjes, Thijs gaat tot 2 keer toe half langs de keeper maar kan net niet afronden. Op het moment dat HBS zich misschien moet gaan neerleggen bij dat ene puntje, scoort Union een rommelgoal. Verrassend. Union grijpt van alles aan om zich staande te houden, er wordt geduwd, geschopt en geslagen maar de vriendelijke mannen in het geel zien het niet of willen het niet zien.

 

Ook de laatste paar kansjes gaan er niet in en dan is de eindconclusie een met een dubbele lading. Teleurstelling overheerst aan de ene kant omdat we koploper af zijn.

Onze hoofdklasse ambities kunnen voorlopig de ijskast is. Aan de andere kant is het spel dat is laten zien een zeer positieve noot. Zelfs de niet bepaald sportieve jongens uit Nijmegen en wijde omstreken waren onder de indruk.

Nog meer onder de indruk was Anneke, barvrouw evan en plaatselijke bardancing. Ondanks dat zij geen tap voor ijsjpiepie pilzen bezit, heeft zij haar steentje bijgedragen aan nog maar weer eens een goede stap in het teambuildings proces. Terwijl alle broodhockeyers allang weer naar hun dorpen waren gekeerd en op 1 oor lagen, hebben wij onder de bezielende leiding van Sambuca Peter van Hoorn onze beste danspasjes en shuffletjes uit de kast getrokken.
 
Ondanks het resultaat dus toch een geslaagde zondag, HBS wordt meer en meer op de kaart gezet..