Het clubhuis met dakterras prijkt fier op een van de Utrechtse Rug-Heuvels, terwijl in de dalen eromheen een golfbaan en herfstbossen, beschenen door een heerlijk oktoberzonnetje, er een prachtig plaatje van maken. Tussen dit alles liggen ook nog een aantal kunstgrasmatten, en op een hiervan staat ons heren 1 te spelen tegen de Zeistenaren.

 

Terwijl het HBS publiek het terrein op komt lopen, lukt het toch niet om een vergelijking met die andere Zeistse club te onderdrukken, waar een jaar geleden heren 1 even 1-10 kwam winnen; een overwinning die later in het jaar cruciaal bleek te zijn geweest! De  verlate toeschouwer daar werd getrakteerd op een scorebord dat 0-2 aanwees bij binnenkomst, maar terwijl we hier, 5 minuten na aanvang, afdalen naar het veld, moeten we elkaar gerust stellen: Dat scorebord zal wel stuk zijn. Vast nog de stand van Dames 1 die daar te zien is! Ze zijn pas net bezig, toch?

 

Des te groter is de desillusie als we beneden bij het veld aangekomen te horen krijgen, dat Schaerweijde al 2 strafcorners heeft weten te benutten in de eerste minuten, en dat de mannen van HBS niets anders te doen staat dan zich terug te vechten. Terwijl we dit proberen te accepteren legt Schaerweijde aan voor de derde corner, en zet de stand op 3-0. Er wordt gevochten, maar er worden voornamelijk veel fouten gemaakt, aan beide kanten. Na een paar minuten krijgt Desmond (bij zijn vrouwelijke fans beter bekend als Teddy) de kans om te laten zien dat hij ongeveer 2 keer zo snel is als zijn directe tegenstander; helaas verslikt hij zich in de keeper. Maar even later weet hij het goed te maken door toch de 3-1 te scoren.

Stiekem beginnen we te hopen op een stuntje van HBS, zelfs als de thuisploeg vlak voor rust nog 4-1 maakt, en deze keer zelfs zonder daar een corner voor nodig te hebben. Terwijl de teams de kleedkamers ingaan, en wij genieten van de bitterballen en de Heineken longnecks die te Zeist per krat gekocht kunnen worden, komt het arbitraire duo een klein gesprekje met ons voeren (overigens niets dan respect voor deze actie!).

Ze waren het niet helemaal eens met onze lezing dat liggend spelen niet toegestaan was, en kwamen ons op vriendelijke toon uitleggen dat een sliding pas een overtreding was - en direct een gele kaart - als er iemand geraakt werd. Bij het publiek ontstond wat verwarring, maar gelukkig was een speler van Schaerweijde begin tweede helft zo vriendelijk om een voorbeeldje te geven door Vincent mee te nemen in zijn sliding. Wij herinnerden de scheidsrechter aan zijn eerdere uitleg, en de thuisploeg kon met 10, en later zelfs met 9 man, verder. Helaas kon HBS hier geen gebruik van maken, en meer slordigheidjes zorgden ervoor dat Sammy even later aan de noodrem moest trekken: geel en een strafcorner tegen, 5-1. In de laatste paar minuten weet HBS nog een strafcorner te bemachtigen. Dat de uitvoering er erg knullig uitziet is snel vergeten als Thijs 'm in het dak legt na 2 man voorbij te zijn gelopen, maar de bittere smaak blijft als bij  het laatste fluitsignaal toch de 5-2 nog op het scorebord staat (dat overigens prima bleek te werken).