Het is apart om te merken dat als je als team goed presteert de buitenwereld de verwachtingen nog hoger stelt. Waar we het seizoen begonnen om ons eerder veilig te spelen dan vorige seizoenen, werden we een kandidaat voor het linkerrijtje en toen opeens een potentiële play-off-deelnemer.

 

Natuurlijk maakt het je sterk want je weet dat je van iedereen kan winnen maar helaas hebben die hoge voorspellingen geen fundament. Het blijft apart hoe mensen gaan denken, het is vergelijkbaar met mensen die meer gaan kopen als bij Albert Heijn de Hamsterweken zijn begonnen. Apart.... Wij hebben nu al medelijden met het Oranje dat deze zomer naar Zuid-Afrika gaat.

 

Als je dan twee weken eerder thuis speelt tegen de nummer 2, Schaerweijde, met een internationale selectie, en het zolang spannend kan houden dan doe je goed mee. De credits die we kregen van supporters, tegenstanders en anderen waren geweldig maar los van het gevoel dat we goed bezig waren, misten we de punten. Dat een coach van de tegenpartij ons vervolgens handballers noemt zal wel te maken hebben met het feit dat wij goed stonden en niet alleen meespeelden, maar ook konden domineren tegen hen. Bovendien had menig bezoeker de 3-3 al meerdere malen geteld.

Maar helaas bleef die uit. En hadden we niks, nou ja niks het was wel erg mooi om te spelen voor zoveel mensen, enthousiaste mensen.

De week erna komt de pot tegen Rood-Wit. Het affiche was duidelijk; een streekderby. Op diverse internetfora werd de wedstrijd ‘de wedstrijd om een play-offplek’ genoemd. Wij waren in de winning mood, Rood-Wit was de trotse nummer 1 maar had na twee nederlagen nog een duwtje nodig om definitief te vallen. HBS zou dat duwtje gaan geven zei men.

Nou waren wij er als team snel uit dat we dat erg graag wilden doen, maar het blijft een derby. Een derby is geen wedstrijd. Een derby is een wedstrijd op zich. Zo konden wij enkele jaren geleden profiteren van onze underdogstatus en lieten we zien dat een ranglijst niet relevant is in zo’n wedstrijd.

De eerste helft begon met een scherper Rood-Wit, wij moesten nog inkomen en konden niet laten zien waar we goed in zijn. Misschien had het te maken dat het stille Rood-Wit-publiek met fakkels en toeters klaar stond. Na een dubieuze corner (of mogen we voor de lijn beginnen?), een 1-0 stand en 25 minuten later begonnen we eindelijk iets beter te spelen. Er kwamen kansen maar helaas, dan maar met 1-0 de rust in en verder zien. Totdat Rood-Wit in het fluitsignaal de 2-0 maakte, die kwam hard aan.

In de rust werd duidelijk dat dit onze helft moest worden. Waar het Rood-Wit-publiek de eerste helft meer aanwezig was daar was het begin van de 2e helft voor ons publiek. De luide HBS-kreten gaven moed en we gingen meer naar voren spelen. Toen het 10 minuten voor tijd nog steeds 2-0 stond begon ons slotoffensief pas echt, alleen de 2-1 bleef uit, tot drie minuten voor tijd. Het alles-of-niets-spelletje leverde wel de 2-1 op maar helaas ook een derde goal van Rood-Wit, wederom in het fluitsignaal. 3-1.

Dan is het jammer dat we niet hebben kunnen laten zien wat we echt kunnen: dat we niet ons eigen spel konden spelen en dat we voor de tweede week op rij erg veel complimenten kregen maar wederom geen punten. Gelukkig komen de paasdagen eraan en kunnen we de tank opladen om onze positie in het linkerrijtje de komende zes weken te gaan verdedigen.