Op Phoenix werden we om half 12 goed ontvangen door luide hiphop muziek en lekkere 90e jaren muziek… Na een klein dansje werd het tijd om de gebruikelijke zwart-rode kleding aan te trekken. Na een goede voorbereiding met Barb (lees Barbara Streisand) konden we het veld op. Flink warm worden en de ietwat gierende zenuwen eruit te lopen. Want zoals Bibiche al zei: “heb weer hetzelfde gevoel als toen we tegen Forward spelen”. En dat was voor ieder hetzelfde.

Het fluitsignaal klonk en de duiveltjes waren los. Aan het begin werden we goed onder druk gezet door Phoenix, maar wij zouden geen duiveltjes zijn als we daar niet echt een stokje voor gingen steken. Dus wij zette onze mooie halfcourt press goed neem en Phoenix kwam der niet meer uit.

 

Na ongeveer 20 minuten gespeeld te hebben, kregen we een strafcorner mee. Op de kop kwam het team samen en gingen klaarstaan. Wat een spanning, wat zou het worden?!?!? Sanne gaf aan en de bal ging naar Lisa die in het ‘wangetje’ van de cirkel stond en sloeg heel gericht in de korte hoek van het goal. Deze keer geen takje in de weg en er werd ook niet op de bal geslagen. (vorige verslag had ik het mis dat het goal door een takje kwam. Want Lisa sloeg op de bal waardoor de bal een rare wending maakte en we spelen ook niet met 5 spitsen maar met 4 tegen Amstelveen. Zo heb ik dat ook weer recht gebreid!)

 

Goed we waren bij de corner. In de korte hoek geslagen van het goal. U raadt het waarschijnlijk al; het was een doelpunt!! 0-1 op het handmatige scoreboord!
Maar we waren niet tevreden met maar 1 doelpunt dus we gingen op zoek naar het volgende doelpunt. Maar ook Phoenix zocht naar het gelijkspel. Met vijfduizend kansen kregen we de bal er gewoon niet in. Hoe goed we ook speelde en hoe zuiver de bal van het ene kant van het veld naar de ander kant werd verlegd, hij wilde maar niet vallen.

Na 68 minuten spelen kreeg Phoenix nog een strafcorner mee. Deze werd gelukkig naast geslagen, maar mijn hart maakte een sprongetje kan ik u zeggen. Hierdoor kreeg Phoenix wel meer vertrouwen in hun spel. De laatste minuut was ingegaan en wij hadden balbezit. Maar niet lang meer want Phoenix komt aan de bal en loopt naar de kop cirkel en flats de bal richting de paal en daar stond nog een Phoenixster met haar stick op de grond die hem net nog raakt. Ik zie de bal in slow motion achter mij het goal in gaan. Het zal toch niet dat we in de laatste 20 seconden gelijk gaan spelen. Helaas is dit de keiharde waarheid. Maar desondanks was de staf, behalve Willem, helemaal in hun nopjes van ons fantastische spel.

Is natuurlijk erg leuk om te horen maar op dat moment voel je jezelf erg zuur! Maar een punt is een punt  en daar zijn we erg blij mee, want we zijn weer een plaatsje omhoog gegaan in de randlijst en we staan nu in het linkerrijtje!!
Zondag komt Roomburg naar de Hel van HBS en we wachten in spanning af. Dit wordt weer een erg spannende wedstrijd. Komt u ook kijken? We spelen om 12.45 op het mooiste waterveld van Nederland. Zie u graag langs de lijn juichen!