MA1-kampioen toch nog het vermelden waard
24-2-2012Ongeslagen kampioen worden is niet niks, maar jammer genoeg niet het puntenrecord van HBS dit jaar. Die eer komt MD1 toe. Toen dacht ik… de minst gepasseerde verdediging?. Ook deze titel konden we binnen HBS niet opeisen, die is voor MD3 ook al scheelde het maar 1 doelpuntje.
Maar toch kampioen worden - met het dubbele aantal punten dan the runner up - dan heb je wel laten zien echt de betere te zijn. Waar andere onderling punten bleven morsen waren jullie al officieel vier wedstrijden voor het einde kampioen. Om dan nog met concentratie in zo een hal te staan, terwijl je buiten ook gewoon kan ijshockeyen, is natuurlijk erg lastig. Er moet dan ook eens kritisch gekeken worden naar het nieuwe indelingssysteem van de bond.
Winnen is leuk maar als het zo makkelijk gaat erg saai. Je kan niet promoveren of degraderen en afhankelijk van de veldprestaties in de voorcompetitie, wordt je maar ingedeeld. Zo werd onze dames onrecht aangedaan. Er is geen einddoel. Zo een kampioenschap geeft dan net niet het totale genoegen.
Ook al moesten ze in de meiden A-lijn niets weten van een selectietraining wat een dramatische opkomst was daar, werd er toch door het rayonhoofd Djurre een degelijke selectie gesmeed.
Iets wat ze bij de jongens hebben nagelaten en daar hebben ze dan ook vaker mogen vissen dan dat wij gescoord hebben. En met 5,5 doelpunt per wedstrijd gemiddeld voor ons hebben we een zeer goed percentage gehaald.
HBS staat bekend als een zeer gerespecteerde zaalhockey club in Noord-Holland.
We moeten ook hand in eigen boezem steken en kijken naar de trainingsmogelijkheden en opkomst.
Waar MA1 vaak op late tijdstippen aan mocht treden op vrijdagavond werd deze dan ook vaak niet 100% bezocht. Dit was voor deze toppers niet nodig.
De concurrentie trainde zich een ongeluk, soms wel 2 keer per week met in de tussenliggende weekenden oefenwedstrijden, maar talent dat heb je of dat heb je niet. Maar wil je echt om de prijzen mee gaan doen dan moet je trainingen samenvoegen en twee keer per week gaan trainen. Dan hadden we een dodelijke corner kunnen ontwikkelen en het doelsaldo kunnen verdubbelen. Hadden we meer in systemen kunnen schakelen en had er achterin een nog ondoordringbare vesting gestaan.
De groep bestond uit dames die lol met elkaar hebben en een hechte band onderling. Samen uit samen thuis mentaliteit ook op de vrijdagavond. Samen dat stukje Sake delen omdat iemand genoeg had.
Ik wil naast het team Hannelore bedanken voor haar invalbeurten en natuurlijk ook kampioenencoach Jasper Stam die de dames in het beslissende weekend wilde begeleiden.
De titel die ze zichzelf in ieder geval mogen toe eigenen binnen HBS is de titel ‘meest kinderlijke kampioenen’!
Reacties
Er zijn nog geen reacties, plaats uw reactie hieronder