D3 kampioen: 'We did it'

Ongeveer 11 maanden geleden was er een plan.

Een nieuw team, frisse wind, dames 4 die hun plekje in de tweede klasse af wilden staan en 2 à 3 meiden met een missie. Die 2 à 3 meiden werden er al snel 8, maar hier vorm je nog geen elftal mee, zoals men weet. Alle lijntjes werden uitgezet binnen HBS, maar ook daar buiten en bij de buren uit de regio wisten we een aantal talentvolle ervaren speelsters weg te trekken. En wat wel belangrijk was, met dezelfde missie.

Na een spannend half uurtje op de bankjes buiten op HBS, gaan we het doen en gaan we het halen…? Ja, het nieuwe team wie zegt " ik kom” en wie zegt "nee”.

Een mooie ploeg van 17 dames en een trainer/coach. Ja, we moeten echt uit deze klasse, we willen zo graag maar moeten het dan wel nog even doen.

Zoals dat in een damesteam gaat: een aantal hobbels, maar dit waren inderdaad een aantal hobbels maar nog geen bergen voor ons. Eén wil ik er wel even uitlichten onze 2 blonde middenvelders hadden helaas (voor ons) besloten dat het nodig was om voor familie-uitbreiding te zorgen. Ach, waarom ook niet, maar dan wel meteen 4! Twee tweelingen dus. Fantastisch mooi en bijzonder ook via deze kant nogmaals de felicitaties en na de winterstop hebben we er 4 supporters met papa’s bij en weer twee blonde middenvelders in het veld :))

Goed laat ik niet verder uitweiden, een aantal teams deden ook leuk in de clubkampioenswedstrijd. Want ja, al snel hadden we er een "missie” bij clubkampioen worden. Iedere keer in het kringetje nog even afsluiten met: Denk aan de clubkampioenschappen.

Echter promoveren was toch nog wel iets belangrijker …..Heren 2, meisjes B5 en nog een aantal teams bleven ons op de hielen zitten. Heren 2 was al kampioen keurig heren !!! Ook namens het derde de felicitaties. Dames 1 kampioen wat een vreugde, maar daar stond nog een serieus toetje voor te wachten.

Maar dan……… 25 mei thuis onder de bloedstollende wedstrijd van D1 tegen Almere mochten wij het dan ook waar maken op ons eigen veldje. Nog 1 keer dan sproeiers aan met een ietwat uitgedunde selectie, onze keepster die met een hernia in de goal staat, onze captain met een hele dikke knie aan de kant, maar we gaan, we moeten, we willen. Dat was toch het plan?

Dan win je, je laatste thuis wedstrijd met 10-0, staat dames 1 en aanhang langs de lijn HABIE HABIE te zingen en is dat stiekem toch wel heel mooi en ontroerend. Wat een mooie club is het. Ik ben zelf niet op deze club opgegroeid maar langzaam aan ….. Wat een sfeer zo mooi , ontroerend en te gek. Het bestuur met champagne en bloemen op het veld helemaal echt! Wat een koninginnen voelde we ons: de missie geslaagd! We did it!

Op naar de eerste klasse! Hebben we daar ook een plan? Jullie gaan van ons horen! Ik denk dat we nu hebben laten zien wie wij zijn binnen HBS en er volgend jaar nog meer van gaan horen en er mooie potjes op de mat worden neergezet. Wij zullen ook schriftelijk jullie op de hoogte houden van de eventuele transfers.

Dames wat ben ik trots op ons hele team! Ja allemaal alle 17 iedereen heeft hier zijn eigen bijdrage aan geleverd.

Sportieve groet,

Dames 3

#10

van een bijzonder sfeervolle club HBS met aandacht voor iedereen van iedereen

Reacties

Er zijn nog geen reacties, plaats uw reactie hieronder

Reageer op het nieuws