LEONIDAS 2 – HBS 2

Als een wervelwind, als een kanonskogel, als een ADHD-er aan een adrenaline infuus werd er gestart tegen de Rotterdammers. Tak-tak-tak! De verdedigers van Thieme zagen vooral zijn hielen, maar Thieme is ook maar een mens. Hij mist de laatste tijd zoveel: zijn vriendin die in Kenia onderzoek doet naar de eetgewoonten van de Masai, structuur in zijn chaotische bestaan en vooral kansen. Want die waren toch wel opgelegd, niet te missen, bijzonder groot, uitgespeeld en wat al niet meer zij. Neem dan een voorbeeld aan Robbert Storm, de jongen die precies weet wanneer hij moet pieken. Het had ook geen moment later moeten komen: de 1^e twee doelpunten scoren is knap, op identieke wijze opmerkelijk en met de backhand vanaf kopcircel aan onwaarschijnlijkheid grenzend. Dat Leonidas dan nog scoort uit een strafcorner is onverdiend maar geen ramp. We waren beter. En dus wordt de 1-2 ruststand beschouwd als de eerste stap op weg naar een klinkende overwinning. Maar dat wordt lastig als in de tweede helft duels worden verloren, onnodig veel balverlies wordt geleden, de linies niet aansluiten, er uitermate zwak wordt omgeschakeld en de over-mijn-lijk mentaliteit voor het gemak maar even in de dugout onder tassen en trainingstakken wordt geschoven. Dan is 4-4 een verdiende uitslag: terecht omdat wij verzaken en Leonidas karakter toont.

Komende zondag mag het voorprogramma van Heren 1 een naam hebben: het 2^e tegen Amersfoort. Als de wedstrijd wordt gespeeld als de 1^e helft tegen Leonidas dan belooft het wat, als de wedstrijd wordt gespeeld als de 2^e helft tegen Leonidas dan gloort er niets anders dan de nederlaag. Tot zondag!

Met sportieve groeten,